μια παλιά sepia τίντα ταιριάζει σαν εισαγωγή,
κάποια blues στον υπέρτιτλο
-χαλί ακουστικό-
περίσσιες βροχές και παραμονές γενεθλίων
όλα μαζί κοκτέιλ λογισμών εμπρηστικών
όπως τότε...
φωτιά στα μπατζάκια μας'
έχω δίπλα μου το μπαλωμένο τζην,
λοιπόν
ξύρισα το κεφάλι μου κι ανοίχτηκα στα υδρόγεια χιλιόμετρα...
ανακατανομή:
όσα γνώριζα παρέσυρε η άσφαλτος
κι ο ενιαίος ορίζοντας
αφήνοντας οργασμικό τρόμο
στο σάκο,
έξαλλα μάτια διάπλατα
να ρωτούν σιωπηλά
"πού πάω?",
αναπάντητα...
θεέ τραγόμορφε, μόρτη
κι αναπάντεχε
ανεβασμένε στα πεζούλια
σκάρωσες μεγάλα ταξίδια
για το κοριτσάκι που φλέγεται!
βουτώντας στη λάσπη ως τους αστραγάλους
η κεντρική Ευρώπη ψηλομύτα
αλλά κι εύκολη
-σαν τις προφασιακές τσουλίτσες του πενταγράμμου-
μου ανοίχτηκε τόσο ώριμη
όσο και γηραλέα'
τρεις μήνες που έγραψαν
καθολικά ονόματα, καθεδρικούς
και έρωτες στα χαλάσματα
προθάλαμος μύησης
στο καβάλημα του Μεγάλου Κύματος
πέρα απ' το γνωστό ωκεανό...
(συνεχίζεται...)
